Περιμένοντας τους νεκρούς…

Είναι καιρός, αρκετοί μήνες, που θέλω να γράψω αυτό το κείμενο. Όταν τον Αύγουστο δολοφονήθηκε ο μετανάστης, και ακόμα και ο Δένδιας έκανε νύξεις για περιστατικό ρατσιστικού εγκλήματος, σκέφτηκα ότι είχα αργήσει, ότι είχαμε ήδη τον πρώτο νεκρό, ότι το κείμενο δεν έχει νόημα. Όμως τώρα σκέφτομαι ότι έχει νόημα γιατί όχι μόνο η ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε και οι χώροι της αριστεράς ή της αναρχίας, δεν φαίνεται να αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για το πρώτο θύμα ενός πολέμου, και κυρίως ότι τα θύματα στο εξής δε θα είναι μόνο μετανάστες.

Είναι αλήθεια ότι εδώ και δεκαετίες εικάζεται ότι μέλη της Χρυσής Αυγής έχουν κατά καιρούς σκοτώσει μετανάστες – Αλβανούς τη δεκαετία του ’90, τότε που τους θεωρούσαν τους απόλυτους εχθρούς και όχι φυλετικά συγγενείς όπως σήμερα.

Δεν το αποκλείω. Θυμάμαι τις ιστορίες που μου έλεγε ένας υπεράνω πάσης υποψίας φίλος, τότε, ότι αν πάρεις σε κάποιο απομακρυσμένο – και όχι επαρκώς επανδρωμένο – αστυνομικό τμήμα της Αττικής, και πεις ότι κάποιος προσπαθεί να μπει στο σπίτι σου, σου απαντάνε «Κάνας Αλβανός θα είναι, πάρε την καραμπίνα και σκότωσέ τον και μετά πέτα τον στη θάλασσα». Αν αυτές ήταν οι προτροπές των μπάτσων εκείνη την εποχή, δεν αποκλείεται η φημολογία για δολοφονίες μεταναστών από Χρυσαυγίτες, να είχαν μια δόση αλήθειας.

Επίσης δεν ξεχνάμε το δολοφόνο ρατσιστή Καζάκο.

ο ρατσιστής δολοφόνος Παντελής Καζάκος

Δεν ξεχνάμε την παραλίγο δολοφονία του Κουσουρή, ούτε το παραλίγο μακελειό με τη χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών.

Ο επίδοξος δολοφόνος υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής Αντώνης «Περίανδρος» Ανδρουτσόπουλος και ο τότε φοιτητής Δημήτρης Κουσουρής

ο χώρος έξω από το Στέκι των Μεταναστών όπου έσκασε η χειροβομβίδα, αφού έκανε γκελ στο τζάμι

Προς τι λοιπόν ένα κείμενο που προειδοποιεί για νεκρούς;

Η διαφορά είναι ότι στο άμεσο μέλλον δεν θα έχουμε έναν μεμονωμένο ρατσιστή δολοφόνο, όπως ο Καζάκος, ούτε μια επίθεση ενός γραφικού ναζιστικού γκρουπούσκουλου, αλλά μια μεγάλη ναζιστική οργάνωση, με τεράστιους πόρους και απήχηση, που μπορεί να φτάνει το 10, 15 ή 20%, με τεράστια διείσδυση στον κρατικό μηχανισμό, που δεν θα τολμά εύκολα κανείς, ακόμα και στοιχειωδώς έντιμος αστυνομικός ή δικαστικός, να την αγγίξει.

Είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι σε τέτοιες συνθήκες κρίσης, γενικά δε θα έχουμε, αργά ή γρήγορα νεκρούς από πολιτική βία (άλλωστε ήδη έχουμε «παράπλευρες απώλειες» με τους νεκρούς της Μαρφίν ή ίσως – αν δεν πρόκειται για σκευωρία – και αυτόν της Πάρου, πέρα από τον υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες νεκρό διαδηλωτή του ΠΑΜΕ, και παραλίγο νεκρούς όπως τον διαδηλωτή Καυκά ή τον φωτορεπόρτερ Λώλο), και άρα μέσα σε αυτούς και νεκρούς από τη σύγκρουση με το ναζισμό. Είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι αυτό που έχει ήδη συμβεί όχι μόνο στο λίκνο του ναζισμού, τη Γερμανία, αλλά και πολλές φορές στη Ρωσία,  ή ακόμα και στην «δυτική» Ισπανία, δε θα συμβεί εδώ όταν υπάρχει ένα από τα περισσότερο ανερχόμενα νέο-ναζιστικά κινήματα στην Ευρώπη.

[βίντεο με τη δολοφονία του Κάρλος Παλομίνο]

 

 

Είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι δεν θα έχουμε κάποιον νεκρό στη σύγκρουση του ναζισμού με τον αντιναζισμό. Και τότε «θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου».

Μπορεί ο πρώτος νεκρός να είναι από την άλλη όχθη. Ειλικρινά δεν ξέρω αν ο πρώτος νεκρός θα είναι αριστερός/αναρχικός ή φασίστας. Δεν ξέρω αν ο πρώτος νεκρός θα είναι από μαχαίρι, πιστόλι, βόμβα ή χειροβομβίδα. Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι οι νεκροί θα έρθουν, θα είναι αρκετοί και δε θα είναι μόνο μετανάστες.

Μπορεί να είναι ο α ή ο β φίλος, γνωστός, σύντροφος. Μπορεί να είναι ο εαυτός μας.
Γιατί όταν η (φονική) βία ξεσπάσει, δεν θα πάρει μπάλα μόνο το σκληρό κομμάτι του α/α χώρου, ούτε μόνο τον ευρύτερο α/α χώρο. Η βία θα πάρει και τυφλές μορφές.

Έχουμε προετοιμαστεί ψυχολογικά γι’ αυτό το πολύ πιθανό ενδεχόμενο;

Νομίζω πως οι περισσότεροι όχι.

Προετοιμαζόμαστε μήπως, «στρατιωτικά» ή πολιτικά, γι’ αυτόν τον μίνι-εμφύλιο;

Οι του ΣΥΡΙΖΑ είναι απασχολημένοι να προετοιμάζονται για να πάρουν την εξουσία, και δεν νομίζω να έχουν φανταστεί καν το ενδεχόμενο. Ακόμα όμως και αν το έχουν φανταστεί, πιστεύουν ότι δεν θα τους αγγίξει. Ότι θα αφορά «τα άκρα». Κοντόφθαλμη λογική. Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι αν η χειροβομβίδα του 2009 είχε σκάσει μέσα στο Στέκι των Μεταναστών θα μπορούσαν να είχαν σκοτωθεί ακόμα και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ…

Οι της ακόμα και σήμερα αρκετά πολυδιασπασμένης εξωκοινοβουλευτικής-αριστεράς-που-πολύ-θα-ήθελε-να-ήταν-κοινοβουλευτική-αλλά-αποδείχθηκε-πολύ-ανίκανη-για-να-τα-καταφέρει, μοιάζουν να έχουν αφομοιώσει την τραγική αποτυχία τους. Επιμένουν πεισματικά να μη θέλουν να εισέλθουν στην μεγάλη αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε τρώνε μαύρο στην κάλπη, ξύλο από τους φασίστες στους δρόμους, ενίοτε και από τους μπάτσους στις πορείες, χωρίς να μπορούν να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση σε οποιοδήποτε επίπεδο. Όχι μόνο στρατιωτική προετοιμασία δεν μπορούν και δε θέλουν να κάνουν, αλλά ούτε πολιτικά μπορούν να προετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν το κύμα βίας που έρχεται. Άλλωστε αποδείχτηκε ότι οι διαβασμένοι ινστρούχτορές τους, έχουν την πολιτική οξυδέρκεια τυφλοπόντικα… Στην καλύτερη περίπτωση θα είναι ανύπαρκτοι, στη χειρότερη μπορεί να συνεισφέρουν στα θύματα.

Το ΚΚΕ που έχει ακόμα τον μηχανισμό, ο οποίος σε μέγεθος, οργάνωση και εμπειρία, θα μπορούσε να παίξει κάποιο ρόλο, ακόμα και σε περιόδους εκλογικής άμπωτης, έχει επιλέξει τη φυγομαχία. Αν η βουλευτίνα του έφαγε ξύλο live στην TV και τα στελέχη και ο κόσμος του ξύλο από τους φασίστες ακόμα και προεκλογικά, και δεν αντέδρασε, δεν περιμένει κανείς ότι θα πάρει μέρος στην παραμικρή σύγκρουση με τους ναζί, πόσο μάλλον όταν η βία γίνει θανατηφόρα. Εδώ που τα λέμε, είναι ίσως ο μόνος παράγοντας που μπορεί πράγματι να ξεφύγει από τη δίνη, αφού με τον απομονωτισμό που το διακρίνει, από τις πορείες μέχρι τα συνδικάτα, και από το ότι δεν πατάει στα Εξάρχεια μέχρι ότι δεν πάτησε στους αγανακτισμένους, το βάζει σε μια γυάλα, που μπορεί στην πράξη να αποδειχθεί όντως αλεξίσφαιρη.

Οι α/α χώρος, επίσης πολυδιασπασμένος, ενίοτε σε βαθμό αηδίας (βλ. από πού ξεκίνησε η καταστολή στην συμπρωτεύουσα…) είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να προβάλει κάποια στοιχειώδη αντίσταση ή ενδεχομένως, με μια αψυχολόγητη ενέργεια, ή κατά τύχη, μπορεί και να ξεκινήσει εκείνος τον κύκλο της θανατηφόρας βίας. Βέβαια το κράτος φρόντισε εγκαίρως, πριν η χώρα μπει για τα καλά στη δίνη του μνημονίου, να απαλλαγεί από τις αναρχικές ένοπλες οργανώσεις (Ε.Α., Σ.Π.Φ.) Όπως είχε φροντίσει να απαλλαγεί από τη 17Ν πριν τους Ολυμπιακούς. Συμπτώσεις (τυχαία έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Ξηρού, τυχαία συμπλοκή όπου σκοτώθηκε ο Λάμπρος Φούντας), ή προμελετημένες εξαρθρώσεις την κατάλληλη στιγμή; Ίσως να μη μάθουμε ποτέ.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι σήμερα δε μοιάζει ενεργή καμία ένοπλη αναρχική οργάνωση.

Την ίδια ώρα οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής οπλοφορούν νομίμως, και λόγω επαγγελματικών διασυνδέσεων, νομίμων (οπλοπωλεία) και παρανόμων (μαφία), η Χρυσή Αυγή έχει στη διάθεσή της μεγάλο οπλοστάσιο για ώρα ανάγκης. Πόσο μάλλον εάν προσθέσουμε τα όπλα των αστυνομικών και στρατιωτικών που ανήκουν ή έχουν επαφές με τη Χ.Α.

Τι θα συμβεί λοιπόν όταν ξεσπάσει η βία;

Πόσα θα είναι τα θύματα τα επόμενα χρόνια; Μερικά μεμονωμένα; Μερικές δεκάδες; Εκατοντάδες; Ή θα γίνουμε Συρία;

Νομίζω πως όσο σίγουρο είναι ότι θα έχουμε θύματα, και από τις δύο πλευρές, άλλο τόσο σίγουρο είναι ότι ο αριθμός των θυμάτων δεν θα επεκταθεί τόσο πολύ. Βέβαια εξαρτάται και από τις ευρύτερες κοινωνικές συνθήκες. Ένα ζήτημα είναι αν η ναζιστική θανατηφόρα βία θα ξεσπάσει κυρίως προς το μέρος των μεταναστών ή προς το μέρος των ελλήνων, ας τους πούμε, αντικαθεστωτικών. Ένα άλλο ζήτημα είναι αν θα ξεσπάσει γενικευμένη πολιτική βία, λόγω των οικονομικών συνθηκών (νεκροί σε πορείες, δολοφονίες πολιτικών, κάποια προσπάθεια πραξικοπήματος κ.λπ). Ή αν θα ξεσπάσει γενικευμένη (αντι)κοινωνική βία, με τη μορφή εγκληματικότητας, μέσα στην οποία μπορεί να ενταχθεί και η πολιτική βία, περνώντας ίσως και κάπως απαρατήρητη.

Σε κάθε περίπτωση όμως πιστεύω ότι ακόμα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είτε έχει ακόμα «λίπος», είτε δεν έχει ξεχάσει το πρόσφατο παρελθόν κατά το οποίο ευημερούσε, τουλάχιστον σχετικά. Αυτό το συντριπτικά πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας, μπορεί κατά περίσταση να κάνει ψευτομαγκιές όπου τον παίρνει (στον μετανάστη, στον υπάλληλο, στον οδηγό με τον οποίο τσακώθηκε στο δρόμο, στην ίδια του τη γυναίκα ή το παιδί), αλλά στην πραγματικότητα είναι λαπάς και κυρίως δεν είναι διατεθειμένο, ακόμα και σε συνθήκες ασφυκτικής κρίσης, να ρισκάρει τη ζωή του πόσο μάλλον να μπει σε έναν πόλεμο.

Επιπλέον, με εξαίρεση τους μετανάστες, η Ελλάδα είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εθνοθρησκευτικά ομοιογενής, και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ Συρία ή Γιουγκοσλαβία. Ακόμα και η Ισπανία, σε περίπτωση που βυθιστεί ακόμα περισσότερο στην κρίση, έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσει «εμφυλιακές» καταστάσεις λόγω εθνοτικής πανσπερμίας, σε σχέση με την Ελλάδα.

Σίγουρα η βία φέρνει βία και «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει». Και από τις δύο πλευρές. Όμως για τους πολλούς των «άκρων», άλλο οι νεοναζιστικές ή οι αντάρτικες φαντασιώσεις και άλλο η σκληρή πραγματικότητα. Είναι λογικό επίσης όταν αρχίσουν να πέφτουν κορμιά, οι μανάδες και οι πατεράδες θα τραβήξουν από το αυτί πιτσιρικάδες που σήμερα τραμπουκίζουν ή και μαχαιρώνουν μετανάστες ή από την άλλη πλευρά συχνάζουν στη Μεσολογγίου…

Ταυτόχρονα, η στρατιωτική υπεροπλία της Χρυσής Αυγής – και των περικοκλάδων της –  σε συνδυασμό με την ακόμα πιο μεγάλη υπεροπλία του κράτους, είναι αναμενόμενο δια της τρομοκρατίας ή των συλλήψεων, μάλλον να συντρίψει σε μικρό χρονικό διάστημα όποιο κομμάτι του α/α χώρου τολμήσει να αντισταθεί με τα ίδια μέσα στην ναζιστική φονική βία.

Άρα τα θύματα, λογικά, θα είναι περιορισμένα, αλλά αυτό δεν θα μειώσει τον πόνο των γύρω τους, των δικών τους ανθρώπων. Απλά θα μειώσει τον αριθμό των ανθρώπων που θα τον νιώσουν.

Το ζητούμενο είναι τι θα επιφέρει σε πολιτικό επίπεδο αυτή η φονική βία. Ποιος θα βγει κερδισμένος πολιτικά, όταν αρχίσουν να πέφτουν κορμιά; Τα «άκρα» που θα συσπειρώσουν τον κόσμο τους γύρω από τον φανατισμό και την οργή για τους ήρωες τιμημένους νεκρούς τους; Το κράτος της οποιασδήποτε μνημονιακής κυβέρνησης θα έρθει να επιβάλλει την ησυχία, τάξη και ασφάλεια; Μια ολοένα και πιο μετριοπαθής κεντροαριστερή δύναμη, ο ΣΥΡΙΖΑ, που πέραν όλων των άλλων λαγών και πετραχηλίων θα τάξει και την επιστροφή στην εσωτερική ειρήνη;

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν είναι εύκολη. Το μόνο σίγουρο είναι όμως ότι την αναζητούν και όσοι υπολογίζουν αν τους συμφέρει να επισπεύσουν τα πράγματα με μια προβοκάτσια…

Υ.Γ. Υπάρχει και κάτι που είναι κυνικά ελπιδοφόρο στην αναπόφευκτη αυτή τραγική ιστορία. Η Χρυσή Αυγή έχει όλα τα πλεονεκτήματα με το μέρος της, τον διάχυτο εθνικισμό και ρατσισμό, την καφρίλα, αμορφωσιά, ωφελιμισμό και αμοραλισμό της πλειοψηφίας της νεοελληνικής κοινωνίας, τα νόμιμα και παράνομα όπλα της, τον πανίσχυρο στρατιωτικά κρατικό μηχανισμό κ.α. Ένα μειονέκτημα έχει μόνο: δεν μπορεί να πατήσει σε δύο βάρκες. Δεν μπορεί από τη μία να έχει μπει σε μια ένοπλη σύγκρουση (και θα μπει, ακόμα και λόγω ιδιοσυγκρασίας και νοοτροπίας – θυμηθείτε πως αντέδρασε ο Κασιδιάρης στην επί προσωπικού πίεση της Δούρου και στο άγγιγμα του Ριζοσπάστη της Κανέλλη και θα καταλάβετε πως θα αντιδράσουν κάποιοι Χρυσαυγίτες όταν θα έχουν τον πρώτο νεκρό) και από την άλλη να συνεχίσει να το παίζει νόμιμο κόμμα. Αντίθετα αυτό το πρόβλημα είναι τα μόνο που δεν έχει ο α/α χώρος…