Αν ήμασταν περισσότερο αντιρατσιστές θα μπορούσε να ζει σήμερα ο Παύλος Φύσσας;

Τα πράγματα είναι απλά.
Πριν από 9 μήνες ένας συνάνθρωπός μας δολοφονήθηκε στα Πετράλωνα. Από Χρυσαυγίτες. «Σίγουρα Χρυσαυγίτες;» Δεν ξέρω ποια είναι η επίσημη εκδοχή καθώς η ΕΛ.ΑΣ. του Ν.Δ. της Ν.Δ. με έχει μπερδέψει. Τότε συνέλαβε τους δράστες (κάπου γράφτηκε, όχι επειδή έκανε καλά τη δουλειά της αλλά επειδή ένας ταξιτζής τους ακολούθησε – δεν ξέρω αν αληθεύει). Δε δημοσίευσε ποτέ τη φωτογραφία τους (γιατί άλλωστε; δεν ήταν ούτε διαδηλωτές, ούτε εκδιδόμενες οροθετικές), και τα ονόματά τους διέρρευσαν αργότερα (Χρήστος Στεργιόπουλος, πυροσβέστης 29 ετών, και Διονύσης Λιακόπουλος πρώην ιδιωτικός υπάλληλος άνεργος 25 ετών), αν και δε νομίζω να ανακοινώθηκαν ποτέ επισήμως. Και γράφτηκε ότι δε διώχτηκαν με τις επιβαρυντικές διατάξεις περί ρατσιστικού εγκλήματος. Το μόνο που είπε τότε η ΕΛ.ΑΣ. ήταν ότι βρέθηκαν στο σπίτι του ενός, του 25χρονου, εκτός των άλλων, «πενήντα (50) προεκλογικά φυλλάδια πολιτικού κόμματος». Δεν μας ανέφερε καν ποιού κόμματος. Τίποτα παραπάνω. (Αλήθεια πόσοι ανένταχτοι υποστηρικτές έχουν πακέτα με προεκλογικά φυλλάδια κόμματος, φυλαγμένα μάλιστα 6 μήνες μετά τις εκλογές για souvenir;)
Η τωρινή εκδοχή όμως, στην περίφημη λίστα Δένδια-Χ.Α. (εκείνη την τόσο σοβαρή, που από τα 30κάτι και πλέον χρόνια δράσης της οργάνωσης, εξετάζει μόνο τον τελευταίο χρόνο, και που περιλαμβάνει από σοβαρά περιστατικά όπως δολοφονίες, μέχρι περιστατικά όπου οι Χρυσαυγίτες δεν διέπραξαν καν αδικήματα αλλά αντίθετα μέχρι και κατέθεσαν μήνυση, ενώ δεν περιλαμβάνει άλλες πολύ σοβαρές επιθέσεις-εγκλήματα) είναι ότι επρόκειτο για «2 μέλη της Χρυσής Αυγής».
Δεν ξέρω λοιπόν ποια είναι η επίσημη εκδοχή, και πότε η ΕΛ.ΑΣ. του Ν.Δ. της Ν.Δ. ανακάλυψε ότι ο ένας (κάποιος) κάτοχος προεκλογικών φυλλαδίων (κάποιου) κόμματος ήταν «2 μέλη της Χρυσής Αυγής», και –αν αληθεύει – για πόσο καιρό μας το ‘κρυβε, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι εμείς, κακά τα ψέματα, από τη δική μας μεριά, από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι επρόκειτο για Χρυσαυγίτες.
Καμία δικαιολογία λοιπόν. Ένας συνάνθρωπός μας, ένας βιοπαλαιστής εργάτης, δολοφονήθηκε όχι απλά από φασίστες, όχι απλά από Ναζί, αλλά συγκεκριμένα από Χρυσαυγίτες. Κάναμε κάποιες μειωμένης μαζικότητας συγκεντρώσεις ρουτίνας (η μεγαλύτερη στο κέντρο ήταν ήδη προγραμματισμένη από καιρό και απλώς συνέπεσε με τη δολοφονία), γράφτηκαν και μερικές ανακοινώσεις, μερικές αναρτήσεις στο indymedia και πάμε παρακάτω.
Γιατί; Γιατί πολύ απλά το θύμα (Σαχτζάτ Λουκμάν ειπώθηκε ότι ονομαζόταν τελικά), έτυχε να είναι Πακιστανός, να μην είναι ένας από εμάς.
Τώρα δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, ο «Killah P», και όλοι ξεσηκωθήκαμε. Μέσα σε λίγες ώρες το Κερατσίνι πλημμύρισε από κόσμο (δε θα πω την υπερβολή «κάηκε»), ξέσπασαν σφοδρές συγκρούσεις. Αντιφασιστικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Και παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμα και κριτική γιατί «δεν έγινε Δεκέμβρης».
Το μεγάλο ζήτημα δεν είναι γιατί δεν έγινε (ούτε θα γίνει) Δεκέμβρης τώρα (η εξήγηση άλλωστε είναι απλή, τότε, το 2008, επρόκειτο για ανήλικο μαθητή δολοφονημένο από μπάτσο, και εξεγέρθηκαν όλοι οι μαθητές υποστηριζόμενοι και από μεγάλο μέρος των γονιών, δίνοντας τόσο το έναυσμα όσο και την ευκαιρία και για γενικευμένα μπάχαλα). Το μεγάλο ζήτημα για μένα είναι γιατί δεν ξεσηκωθήκαμε το Γενάρη του 2013 όσο τώρα. Πολύ απλά: γιατί δεν ταυτιστήκαμε με τον Πακιστανό εργάτη, αλλά με τον Έλληνα. Οι πιτσιρικάδες ταυτίστηκαν με τον έλληνα ράπερ. Οι αντιφασίστες ταυτίστηκαν με τον έλληνα αντιφασίστα. Ο απλός κόσμος ταυτίστηκε με τον Έλληνα που κάθεται και βλέπει μπάλα σε μια καφετέρια και του στήνει καρτέρι η Χρυσή Αυγή. Η… «ελληνίδα μάνα» ταυτίστηκε με τη χαροκαμένη μάνα του Παύλου Φύσσα.
Ας είμαστε ειλικρινής, δε νιώσαμε τη δολοφονία του Σεχτζάτ Λουκμάν όπως τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δικαιολογίες μπορούμε να βρούμε, ότι ο Ρουπακιάς ήταν βαθιά χωμένος στα τάγματα εφόδου, ότι η επίθεση έγινε οργανωμένα με συμμετοχή δεκάδων χρυσαυγιτών. Όμως η αλήθεια είναι πώς δε νιώσαμε το ίδιο τις δυο δολοφονίες.
Και καλά η υπόλοιπη κοινωνία, ήταν αναμενόμενο. Αλλά εμείς; Εμείς οι αντιφασίστες, οι αντιρατσιστές που δεν υπολογίζουμε χρώμα και φυλή, γιατί δεν αντιδράσαμε το ίδιο; Μήπως τελικά, υποσυνείδητα, μια χαρά υπολογίζουμε και χρώμα και φυλή;
Και το άλλο μεγάλο ερώτημα που με βασανίζει: αν είχαμε αντιδράσει τότε, το Γενάρη, μήπως θα είχε γλιτώσει ο Παύλος Φύσσας; Αν είχαμε κάνει αυτά που «έπρεπε» ή αυτά που μπορούσαμε ή τέλος πάντων ότι κάνουμε σήμερα, μήπως κάτι θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά; Μήπως είμαστε λιγάκι κι εμείς υπεύθυνοι (και δε βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω), γιατί δεν αντιδράσαμε όσο θα έπρεπε;
Δεν έχω αυταπάτες ότι τα αποτελέσματα θα ήταν ίδια με της σημερινής συγκυρίας, ότι ο Ν.Δ. της Ν.Δ. θα έκανε –έστω επικοινωνιακά και πρόχειρα – πεσίματα στη Χ.Α. (που κάνει τώρα ενδεχομένως για τους δικούς του προεκλογικούς ή κατασταλτικούς λόγους), ότι το MEGA και τα άλλα κανάλια θα το έπαιζαν antifa κ.λπ. Όμως το ερώτημα πάντα θα με βασανίζει: αν είχαμε χαλάσει τον κόσμο, αν είχαμε κάνει περισσότερες και μαζικότερες πορείες, αν εκείνοι που κάνουν μπάχαλα, τα είχαν κάνει τότε και αν οι του μαχητικού αντιφασισμού είχαν τσακίσει εκείνες τις μέρες ό,τι σκουλήκι κινείτο και αν οι νομιμόφρονες είχαν κυνηγήσει τότε νομικά τη Χ.Α. ή έστω τα μέλη της (με τις δικές τους λίστες 30 και πλέον χρόνων εγκλημάτων, αντί να περιμένουμε τις φαιδρές λίστες Δένδια), και αν ο Γλέζος είχε στείλει τότε την όποια λίστα του στο Δένδια, και αν ο Τσίπρας είχε ζητήσει τότε τη σύγκλιση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών θέτοντάς το ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα, και αν είχαμε δώσει περισσότερο βάρος σε αυτό το ζήτημα αντί στο ζήτημα των καταλήψεων και αν δεν το είχαμε βουλώσει στο λεωφορείο ή στο κομμωτήριο όταν μίλαγαν οι κάθε λογής ρατσιστές, όπως δεν το βουλώνουμε πια, και αν είχαμε κολλήσει περισσότερα αυτοκόλλητα #sigamifovitho και αν κάποιοι στοιχειωδώς έντιμοι δημοσιογράφοι έκαναν τότε τις έρευνές τους, και αν και αν και αν… Μήπως οι φονιάδες θα είχαν μαζευτεί κάπως; Μήπως θα είχαμε προλάβει το τωρινό φονικό; Μήπως ο Παύλος θα ζούσε;
Ίσως όχι. Ίσως, όπως έχω γράψει παλαιότερα, οι (πολλοί) νεκροί να είναι αναπόφευκτοι. Σε κάθε περίπτωση όμως, εμείς, οι πάσης φύσεως αντιφασίστες και αντιρατσιστές, οφείλαμε, ο καθένας από το μετερίζι του, ο καθένας με τον τρόπο του, βίαιο ή μη βίαιο, θεσμικό ή μη, να το είχαμε κάνει. Ας το παραδεχτούμε.
Όχι για να αυτομαστιγωθούμε. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Αλλά τουλάχιστον για να ξεκινήσουμε από τώρα να κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε.
Το οφείλουμε στο Σαχτζάτ Λουκμάν που δεν αντιδράσαμε όσο έπρεπε στο φόνο του.
Το οφείλουμε στον Παύλο Φύσσα που δεν τον προστατέψαμε, επειδή δεν αντιδράσαμε νωρίτερα όσο έπρεπε.
Το οφείλουμε στον Ναϊμ ή το Νίκο ή όπως αλλιώς μπορεί να λένε το ενδεχόμενο επόμενο θύμα. Που όπως αργά καταλάβαμε, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε από εμάς.
Το οφείλουμε τελικά στους εαυτούς μας.

Η τακτική του ΣΕΚ είναι λάθος

Η τακτική του ΣΕΚ που οδηγεί σε πορείες μεταναστών όπως η σημερινή είναι εντελώς λάθος.

Το ζήτημα δεν είναι να μαζευτούν 5.000 ή παραπάνω Πακιστανοί να διαδηλώσουν κατά της Χρυσής Αυγής. Το ξέρουν οι πάντες ότι οι Πακιστανοί είναι εναντίον της Χρυσής Αυγής, όπως και το αντίστροφο. Το ζήτημα είναι να κατέβουν Έλληνες να διαδηλώσουν κατά της Χρυσής Αυγής.

Επίσης το ζήτημα δεν είναι να εμφανιστεί ένας όχλος ο οποίος να ουρλιάζει συνθήματα θρησκευτικού φανατισμού (και μάλιστα μιας θρησκείας ξένης προς αυτήν των ντόπιων). Ακόμα και αν δεν υπήρχε κανένα απολύτως παρατράγουδο (που υπήρξαν, όπως υπήρξαν και στη Νίκαια…), πιστεύει κανείς σοβαρός άνθρωπος ότι ο οποιοσδήποτε παραέξω είδε τη σημερινή πορεία, είτε δια ζώσης, είτε σε βίντεο και φωτογραφίες (ιδιαίτερα σε βίντεο…) πλησίασε προς τις θέσεις μας; Ή πλησίασε προς τις θέσεις της Χρυσής Αυγής;

Πιστεύει κανείς σοβαρός άνθρωπος, ότι αυτοί οι λίγοι σύντροφοι που ήταν απόψε στην πορεία, θα ξανακατέβουν όλοι (και ιδιαίτερα όλες…) σε μια τέτοια πορεία; Ή μήπως κάποιοι και κάποιες μετά από αυτά που είδαν και ένιωσαν δεν πρόκειται να ξανακατέβουν;

Θα μου πείτε, οι μετανάστες δεν έχουν δικαίωμα να διαδηλώνουν; Σαφώς και έχουν.

Δεν έχουν δικαίωμα να φωνάζουν ό,τι σύνθημα γουστάρουν, ακόμα και αν τα 9 στα 10 είναι για τον Αλλάχ; Σαφώς και έχουν.

Αλλά εδώ δεν τίθεται θέμα δικαιώματος, τίθεται θέμα τακτικής.

Εδώ έχουμε να κάνουμε πλέον με μια κατάσταση στα πρόθυρα πολέμου, και κάθε κίνηση που γίνεται πρέπει να γίνεται με κάποιο σκεπτικό και όχι απλά για εκτόνωση.

Αν οι σύντροφοι του ΣΕΚ είναι εγκληματικά αφελείς – όχι μόνο για τον χώρο τους που στις επόμενες εκλογές δε θα πάρει ούτε όσα κουκιά πήρε σε αυτές του Ιουνίου, αλλά και για όλη την αριστερά – τότε ας βρεθούν κάποιοι στοιχειωδώς σοβαροί άνθρωποι μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ να τους μαζέψουν.

Επίσης κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στην ηγεσία των μεταναστών, πολιτική και θρησκευτική, ότι τέτοιες πορείες, με τέτοιο χαρακτήρα μόνο κακή εντύπωση δίνουν. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι και οι ηγεσίες των μεταναστών παίζουν τα δικά τους εσωτερικά παιχνίδια εξουσίας και λίγο τους ενδιαφέρει τι εντύπωση δίνουν παραέξω.

Βεβαίως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι χρειάζεται μια επίδειξη δύναμης. Επίδειξη δύναμης όμως προς ποιόν; Προς τους Χρυσαυγίτες για να τους αποτρέψει από περαιτέρω επιθέσεις; Δε νομίζω ότι πρόκειται να φοβηθούν, και αντίθετα τέτοιες εκδηλώσεις ρίχνουν νερό στο μύλο τους.

Επίδειξη δύναμης προς το κράτος ή την κυβέρνηση; Ότι τι; Ότι αν συνεχίσουν οι ξένιες «σκούπες» και οι επιθέσεις στα τζαμιά, θα εξεγερθούν; Καταρχήν δε νομίζω ότι φοβάται το πάνοπλο κράτος μερικές χιλιάδες ή και δεκάδες χιλιάδες μεταναστών, που μάλιστα βρίσκονται στο στόχαστρο της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, όταν τα τελευταία χρόνια τα έχει βγάλει πέρα με εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια, ελλήνων πολιτών, που μάλιστα είναι και ψηφοφόροι. Πέρα από αυτό όμως, άλλο που δε θέλει η κυβέρνηση, να βρει αφορμή για ακόμα περισσότερη καταστολή.

Άρα τελικά η επίδειξη δύναμης των μεταναστών γίνεται μόνο προς την ελληνική κοινωνία. Αυτήν την κοινωνία που υποτίθεται θέλουμε να κερδίσουμε οι αντιρατσιστές απέναντι στους νεοναζί.

Επίσης κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τέτοιες διαμαρτυρίες χρειάζονται για να τονωθεί το ηθικό των μεταναστών. Να τονωθεί όμως με τι σκοπό; Να μπούνε με καλύτερο ηθικό στη σύγκρουση; Μα το ζήτημα είναι να αποφευχθεί η σύγκρουση, τουλάχιστον η σύγκρουση με συμμετοχή τους, γιατί αν αυτή συμβεί τότε κράτος και νεοναζί, με τη στήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας που είναι έτσι κι αλλιώς ρατσιστική θα τους λιώσουν.

Επίσης αν είναι κάθε φορά για να ανέβει το ηθικό των μεταναστών, να γίνονται πράγματα που θα δίνουν κανα-δυο ποσοστιαίες μονάδες στη Χρυσή Αυγή, τότε να λείπει το βύσσινο…

Και τι πρέπει να γίνει;

Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Ούτε υπάρχουν μαγικές λύσεις για το μεταναστευτικό, το ρατσισμό κ.λπ. Τα υπαρκτά προβλήματα είναι η συμπύκνωση της αντίθεσης του πλούσιου βορρά ή δύσης με τον φτωχό νότο ή ανατολή, κι εμείς απλώς έχουμε την ατυχία να βρισκόμαστε γεωγραφικά στο όριο δύο κόσμων.

Είναι υποκριτής όποιος υποστηρίζει ότι μπορούν τα προβλήματα να λυθούν εδώ και επιφανειακά αν δεν λυθούν εκεί και συνολικά. Όσο ο πλούσιος βορράς εκμεταλλεύεται το φτωχό νότο, του απομυζά τον πλούτο, τους φυσικούς πόρους και την εργατική δύναμη, και τον ποτίζει φτώχεια, πολέμους και απόβλητα, τόσο ο φτωχός νότος, θα εξάγει την εξαθλίωσή του προς τον πλούσιο βορρά, διαμέσου των μεταναστευτικών ρευμάτων.

Παρόλα αυτά, ένα ζήτημα είναι να έχουμε επίγνωση ότι το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί πλήρως αν δεν ανατραπεί αυτό το σύστημα, (δηλαδή στο απώτερο μέλλον και σε παγκόσμιο επίπεδο) και άλλο ζήτημα είναι να μην κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να αντιμετωπίσουμε κάποιες καταστάσεις στο εδώ και στο τώρα. Πόσο μάλλον να κάνουμε τραγικά λάθη…

Καταρχήν η γνώμη μου είναι ότι το πρόβλημα του ρατσισμού δε αντιμετωπίζεται με πορείες – όσο κι αν κατεβαίνω σε αυτές – αλλά με δουλειά στις γειτονιές, αυτοοργάνωση, δίκτυα αλληλεγγύης κ.λπ.

Ακόμα όμως και αν γίνονται πορείες, αυτό που χρειάζεται είναι στις αντιρατσιστικές πορείες να κατέβουν οι Έλληνες. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται καταρχήν συνεννόηση ΟΛΩΝ των χώρων και όχι τα τραγελαφικά καλέσματα του ΣΕΚ, συγνώμη της ΚΕΕΡΦΑ ήθελα να πω…

Επίσης οι πορείες αυτές θα πρέπει να γίνονται με περιφρούρηση, για να αντιμετωπίσουν τυχόν επίθεση από φασίστες ή από την αστυνομία.

Και βέβαια η περιφρούρηση θα πρέπει να είναι και σοβαρή ώστε να αποφεύγονται τα «άκυρα πεσίματα».

Από εκεί και πέρα, επειδή τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, το όποιο αντιρατσιστικό κίνημα θα πρέπει

–          αφενός να δώσει όλες του τις δυνάμεις εναντίον της Ε.Ε. και των συνθηκών της, τύπου Δουβλίνου ΙΙ κ.λπ. Αν δεν ματώσουμε στην κυριολεξία, αν δεν κάνουμε γης μαδιάμ τα γραφεία της Ε.Ε. και τις πρεσβείες τους, δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα.

–          και αφετέρου πρέπει να οργανωθεί «στρατιωτικά» και να μεταφέρει τον πόλεμο από το επίπεδο νεοναζί εναντίων μεταναστών, σε επίπεδο αντιρατσιστών εναντίον νεοναζί ή και κράτους. Ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος: ή θα τον μετατρέψουμε σε εμφύλιο ή θα πάρει χαρακτηριστικά εθνικά και τότε είναι από χέρι κερδισμένος από τους νεοναζί. Ή θα βγούμε εμείς να χτυπηθούμε με τους νεοναζί, ή θα σκοτωθούν με τους μετανάστες, και θα έχουν την υποστήριξη σχεδόν όλης της κοινωνίας.

Επίσης σε ότι αφορά την αυτοοργάνωση των μεταναστών: θεωρώ την αυτοοργάνωση αναγκαία, και σε επίπεδο άμυνας, ιδιαίτερα για την αυτοπροστασία των ίδιων στις γειτονιές τους, στα σπίτια τους, στα τζαμιά τους, στα μαγαζιά τους, στις δουλειές τους. Κανείς δεν πρόκειται να πει τίποτα, ή έστω δεν πρόκειται να γίνουν πολλά, αν αφήσουν στον τόπο έναν Χρυσαυγίτη που τους επιτέθηκε μέσα στο σπίτι τους ή στο τζαμί τους.

Όμως μια αυτοοργάνωση που καταλήγει σε διαμαρτυρίες που δίνουν την εντύπωση στους παραέξω ότι η πρωτεύουσα της χώρας έχει καταληφθεί από φανατικούς ισλαμιστές, και μάλιστα βίαιους, θεωρώ πως είναι άκρως αντιπαραγωγική.

Ή θα αλλάξουμε όλοι – αντιρατσιστές και μετανάστες – άμεσα τις τακτικές μας, ή  η ήττα θα έρθει αγκαζέ με τη φρίκη…