Αν ήμασταν περισσότερο αντιρατσιστές θα μπορούσε να ζει σήμερα ο Παύλος Φύσσας;

Τα πράγματα είναι απλά.
Πριν από 9 μήνες ένας συνάνθρωπός μας δολοφονήθηκε στα Πετράλωνα. Από Χρυσαυγίτες. «Σίγουρα Χρυσαυγίτες;» Δεν ξέρω ποια είναι η επίσημη εκδοχή καθώς η ΕΛ.ΑΣ. του Ν.Δ. της Ν.Δ. με έχει μπερδέψει. Τότε συνέλαβε τους δράστες (κάπου γράφτηκε, όχι επειδή έκανε καλά τη δουλειά της αλλά επειδή ένας ταξιτζής τους ακολούθησε – δεν ξέρω αν αληθεύει). Δε δημοσίευσε ποτέ τη φωτογραφία τους (γιατί άλλωστε; δεν ήταν ούτε διαδηλωτές, ούτε εκδιδόμενες οροθετικές), και τα ονόματά τους διέρρευσαν αργότερα (Χρήστος Στεργιόπουλος, πυροσβέστης 29 ετών, και Διονύσης Λιακόπουλος πρώην ιδιωτικός υπάλληλος άνεργος 25 ετών), αν και δε νομίζω να ανακοινώθηκαν ποτέ επισήμως. Και γράφτηκε ότι δε διώχτηκαν με τις επιβαρυντικές διατάξεις περί ρατσιστικού εγκλήματος. Το μόνο που είπε τότε η ΕΛ.ΑΣ. ήταν ότι βρέθηκαν στο σπίτι του ενός, του 25χρονου, εκτός των άλλων, «πενήντα (50) προεκλογικά φυλλάδια πολιτικού κόμματος». Δεν μας ανέφερε καν ποιού κόμματος. Τίποτα παραπάνω. (Αλήθεια πόσοι ανένταχτοι υποστηρικτές έχουν πακέτα με προεκλογικά φυλλάδια κόμματος, φυλαγμένα μάλιστα 6 μήνες μετά τις εκλογές για souvenir;)
Η τωρινή εκδοχή όμως, στην περίφημη λίστα Δένδια-Χ.Α. (εκείνη την τόσο σοβαρή, που από τα 30κάτι και πλέον χρόνια δράσης της οργάνωσης, εξετάζει μόνο τον τελευταίο χρόνο, και που περιλαμβάνει από σοβαρά περιστατικά όπως δολοφονίες, μέχρι περιστατικά όπου οι Χρυσαυγίτες δεν διέπραξαν καν αδικήματα αλλά αντίθετα μέχρι και κατέθεσαν μήνυση, ενώ δεν περιλαμβάνει άλλες πολύ σοβαρές επιθέσεις-εγκλήματα) είναι ότι επρόκειτο για «2 μέλη της Χρυσής Αυγής».
Δεν ξέρω λοιπόν ποια είναι η επίσημη εκδοχή, και πότε η ΕΛ.ΑΣ. του Ν.Δ. της Ν.Δ. ανακάλυψε ότι ο ένας (κάποιος) κάτοχος προεκλογικών φυλλαδίων (κάποιου) κόμματος ήταν «2 μέλη της Χρυσής Αυγής», και –αν αληθεύει – για πόσο καιρό μας το ‘κρυβε, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι εμείς, κακά τα ψέματα, από τη δική μας μεριά, από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι επρόκειτο για Χρυσαυγίτες.
Καμία δικαιολογία λοιπόν. Ένας συνάνθρωπός μας, ένας βιοπαλαιστής εργάτης, δολοφονήθηκε όχι απλά από φασίστες, όχι απλά από Ναζί, αλλά συγκεκριμένα από Χρυσαυγίτες. Κάναμε κάποιες μειωμένης μαζικότητας συγκεντρώσεις ρουτίνας (η μεγαλύτερη στο κέντρο ήταν ήδη προγραμματισμένη από καιρό και απλώς συνέπεσε με τη δολοφονία), γράφτηκαν και μερικές ανακοινώσεις, μερικές αναρτήσεις στο indymedia και πάμε παρακάτω.
Γιατί; Γιατί πολύ απλά το θύμα (Σαχτζάτ Λουκμάν ειπώθηκε ότι ονομαζόταν τελικά), έτυχε να είναι Πακιστανός, να μην είναι ένας από εμάς.
Τώρα δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, ο «Killah P», και όλοι ξεσηκωθήκαμε. Μέσα σε λίγες ώρες το Κερατσίνι πλημμύρισε από κόσμο (δε θα πω την υπερβολή «κάηκε»), ξέσπασαν σφοδρές συγκρούσεις. Αντιφασιστικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Και παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμα και κριτική γιατί «δεν έγινε Δεκέμβρης».
Το μεγάλο ζήτημα δεν είναι γιατί δεν έγινε (ούτε θα γίνει) Δεκέμβρης τώρα (η εξήγηση άλλωστε είναι απλή, τότε, το 2008, επρόκειτο για ανήλικο μαθητή δολοφονημένο από μπάτσο, και εξεγέρθηκαν όλοι οι μαθητές υποστηριζόμενοι και από μεγάλο μέρος των γονιών, δίνοντας τόσο το έναυσμα όσο και την ευκαιρία και για γενικευμένα μπάχαλα). Το μεγάλο ζήτημα για μένα είναι γιατί δεν ξεσηκωθήκαμε το Γενάρη του 2013 όσο τώρα. Πολύ απλά: γιατί δεν ταυτιστήκαμε με τον Πακιστανό εργάτη, αλλά με τον Έλληνα. Οι πιτσιρικάδες ταυτίστηκαν με τον έλληνα ράπερ. Οι αντιφασίστες ταυτίστηκαν με τον έλληνα αντιφασίστα. Ο απλός κόσμος ταυτίστηκε με τον Έλληνα που κάθεται και βλέπει μπάλα σε μια καφετέρια και του στήνει καρτέρι η Χρυσή Αυγή. Η… «ελληνίδα μάνα» ταυτίστηκε με τη χαροκαμένη μάνα του Παύλου Φύσσα.
Ας είμαστε ειλικρινής, δε νιώσαμε τη δολοφονία του Σεχτζάτ Λουκμάν όπως τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δικαιολογίες μπορούμε να βρούμε, ότι ο Ρουπακιάς ήταν βαθιά χωμένος στα τάγματα εφόδου, ότι η επίθεση έγινε οργανωμένα με συμμετοχή δεκάδων χρυσαυγιτών. Όμως η αλήθεια είναι πώς δε νιώσαμε το ίδιο τις δυο δολοφονίες.
Και καλά η υπόλοιπη κοινωνία, ήταν αναμενόμενο. Αλλά εμείς; Εμείς οι αντιφασίστες, οι αντιρατσιστές που δεν υπολογίζουμε χρώμα και φυλή, γιατί δεν αντιδράσαμε το ίδιο; Μήπως τελικά, υποσυνείδητα, μια χαρά υπολογίζουμε και χρώμα και φυλή;
Και το άλλο μεγάλο ερώτημα που με βασανίζει: αν είχαμε αντιδράσει τότε, το Γενάρη, μήπως θα είχε γλιτώσει ο Παύλος Φύσσας; Αν είχαμε κάνει αυτά που «έπρεπε» ή αυτά που μπορούσαμε ή τέλος πάντων ότι κάνουμε σήμερα, μήπως κάτι θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά; Μήπως είμαστε λιγάκι κι εμείς υπεύθυνοι (και δε βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω), γιατί δεν αντιδράσαμε όσο θα έπρεπε;
Δεν έχω αυταπάτες ότι τα αποτελέσματα θα ήταν ίδια με της σημερινής συγκυρίας, ότι ο Ν.Δ. της Ν.Δ. θα έκανε –έστω επικοινωνιακά και πρόχειρα – πεσίματα στη Χ.Α. (που κάνει τώρα ενδεχομένως για τους δικούς του προεκλογικούς ή κατασταλτικούς λόγους), ότι το MEGA και τα άλλα κανάλια θα το έπαιζαν antifa κ.λπ. Όμως το ερώτημα πάντα θα με βασανίζει: αν είχαμε χαλάσει τον κόσμο, αν είχαμε κάνει περισσότερες και μαζικότερες πορείες, αν εκείνοι που κάνουν μπάχαλα, τα είχαν κάνει τότε και αν οι του μαχητικού αντιφασισμού είχαν τσακίσει εκείνες τις μέρες ό,τι σκουλήκι κινείτο και αν οι νομιμόφρονες είχαν κυνηγήσει τότε νομικά τη Χ.Α. ή έστω τα μέλη της (με τις δικές τους λίστες 30 και πλέον χρόνων εγκλημάτων, αντί να περιμένουμε τις φαιδρές λίστες Δένδια), και αν ο Γλέζος είχε στείλει τότε την όποια λίστα του στο Δένδια, και αν ο Τσίπρας είχε ζητήσει τότε τη σύγκλιση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών θέτοντάς το ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα, και αν είχαμε δώσει περισσότερο βάρος σε αυτό το ζήτημα αντί στο ζήτημα των καταλήψεων και αν δεν το είχαμε βουλώσει στο λεωφορείο ή στο κομμωτήριο όταν μίλαγαν οι κάθε λογής ρατσιστές, όπως δεν το βουλώνουμε πια, και αν είχαμε κολλήσει περισσότερα αυτοκόλλητα #sigamifovitho και αν κάποιοι στοιχειωδώς έντιμοι δημοσιογράφοι έκαναν τότε τις έρευνές τους, και αν και αν και αν… Μήπως οι φονιάδες θα είχαν μαζευτεί κάπως; Μήπως θα είχαμε προλάβει το τωρινό φονικό; Μήπως ο Παύλος θα ζούσε;
Ίσως όχι. Ίσως, όπως έχω γράψει παλαιότερα, οι (πολλοί) νεκροί να είναι αναπόφευκτοι. Σε κάθε περίπτωση όμως, εμείς, οι πάσης φύσεως αντιφασίστες και αντιρατσιστές, οφείλαμε, ο καθένας από το μετερίζι του, ο καθένας με τον τρόπο του, βίαιο ή μη βίαιο, θεσμικό ή μη, να το είχαμε κάνει. Ας το παραδεχτούμε.
Όχι για να αυτομαστιγωθούμε. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Αλλά τουλάχιστον για να ξεκινήσουμε από τώρα να κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε.
Το οφείλουμε στο Σαχτζάτ Λουκμάν που δεν αντιδράσαμε όσο έπρεπε στο φόνο του.
Το οφείλουμε στον Παύλο Φύσσα που δεν τον προστατέψαμε, επειδή δεν αντιδράσαμε νωρίτερα όσο έπρεπε.
Το οφείλουμε στον Ναϊμ ή το Νίκο ή όπως αλλιώς μπορεί να λένε το ενδεχόμενο επόμενο θύμα. Που όπως αργά καταλάβαμε, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε από εμάς.
Το οφείλουμε τελικά στους εαυτούς μας.

ΟΧΙ στις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων – ο φασισμός δεν πολεμιέται με φασισμό

Απαράδεκτη είναι, για μια ακόμα φορά, η απαγόρευση από το Δήμο και την Κυβέρνηση της δήθεν φιλανθρωπικής φιέστας της Χρυσής Αυγής για διανομή τροφίμων μόνο σε Έλληνες, που προγραμμάτιζε στην πλατεία Αττικής. Η Αριστερά, και όχι μόνο, θα πρέπει να την καταδικάσει. Ο φασισμός δεν πολεμιέται με φασισμό. Τέτοιες αποφάσεις είναι άκρως επικίνδυνες. Σήμερα είναι η απαγόρευση της ρατσιστικής «φιλανθρωπίας» της Χρυσής Αυγής, αύριο θα είναι η απαγόρευση της οποιασδήποτε εκδήλωσης κοινωνικής αλληλεγγύης ή της οποιασδήποτε πολιτικής συγκέντρωσης. Είναι χρέος μας να αντισταθούμε στο φασισμό, ακόμα και όταν υποδύεται τον αντιφασισμό.

Επιπλέον, στην πράξη, τέτοιες απαγορεύσεις προωθούν αντί να ζημιώνουν τη Χρυσή Αυγή, διότι:
– και τα τρόφιμα θα τα μοιράσει από άλλο σημείο
– και πρώτο θέμα στις ειδήσεις γίνεται
– και της δίνεται η δυνατότητα να παρουσιαστεί ως θύμα καταστολής, ενώ στην ουσία δεν καταστέλλεται όταν πρέπει
– και της δίνεται η ευκαιρία να κατηγορήσει τους υπόλοιπους, το «δημοκρατικό τόξο», για υποκρισία περί δημοκρατίας.

Το ζήτημα δεν είναι να καταστέλλεται η Χρυσή Αυγή όταν μοιράζει τρόφιμα, έστω και αποκλειστικά σε Έλληνες. Το ζήτημα είναι να καταστέλλεται όταν μαχαιρώνει μετανάστες, αναρχικούς και άλλες κοινωνικές ομάδες.

Πού ήταν η αστυνομία όταν οι Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στο Συνεργείο; Δίπλα και παρακολουθούσε… Και τώρα θέλει να μας πείσει ο Δένδιας ότι τα βάζει με τη Χρυσή Αυγή;

Αν η κυβέρνηση θέλει να καταστείλει τη Χρυσή Αυγή θα πρέπει να την καταστείλει όταν παρανομεί, όχι όταν κάνει καθόλα νόμιμες ενέργειες (γιατί εδώ που τα λέμε είναι νόμιμη ενέργεια να μοιράζεις τρόφιμα σε όποιους εσύ κρίνεις ότι έχουν ανάγκη).

Σε τελική ανάλυση, μπορεί αν θέλει ακόμα και να απαγορεύσει τη Χρυσή Αυγή, όχι λόγω των ιδεών της – και γι’ αυτό θεωρητικά θα μπορούσε να την κυνηγήσει χρησιμοποιώντας την ισχύουσα και ιδιαιτέρως αυστηρή, πλην όμως μη εφαρμοζόμενη, νομοθεσία περί ρατσισμού, αλλά δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος – αλλά δικάζοντάς την ως εγκληματική οργάνωση για όλα τα εγκλήματα που έχει κάνει.
Η καταστολή μιας ναζιστικής οργάνωσης πρέπει να γίνεται για τα εγκλήματα που κάνει και όχι για οτιδήποτε άλλο. Ειδάλλως είναι απλά πείραμα εκφασισμού που θα το υποστούμε όλοι και όλες…

Τα ψέματα της Χρυσής Αυγής για τα τούρκικα μπλουζάκια της

Η ιστορία είναι γνωστή αλλά καλό είναι να επαναλαμβάνεται για να γίνεται ξεκάθαρο σε όλους το ποιόν των αποβρασμάτων της Χρυσής Αυγής. Τα άτομα αυτά ούτε πατριώτες είναι και επίσης δεν διστάζουν να πουν τα πιό χοντρά ψέματα στο πλαίσιο της προπαγάνδας τους προκειμένου να πετύχουν τους πολιτικούς και ιδιωτικούς σκοπούς τους.
Η ιστορία έχει ως εξής: μετά από μια συμπλοκή, από αυτές που συμβαίνουν πλέον αρκετά συχνά σε όλη τη χώρα, αντιφασίστες απέσπασαν μπλουζάκια και άλλα «αξεσουάρ» από Χρυσαυγίτες. Έκπληκτοι ανακάλυψαν ότι τα μπλουζάκια των  δήθεν «Ελληναράδων» Χρυσαυγιτών ήταν Made in Turkey!

Το γεγονός κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, π.χ. στο indymedia.

Αμέσως η Χρυσή Αυγή φρόντισε να διαψεύσει το γεγονός δηλώνοντας πως στα δικά της μπλουζάκια το «ς»  στη λέξη Χρυσή γράφεται με αρχαιοελληνικό γράμμα (διότι μας παραπέμπει και στα SS βεβαίως, βεβαίως), και όχι με το νεοελληνικό Σ το οποίο εμφανίζεται στο μπλουζάκι. Άρα όλα αυτά ήταν «άλλος ένα κύκλος κατασυκοφάντησης του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος».

Η διάψευση βρίσκεται ακόμα αναρτημένη στο site της Χρυσής Αυγής:

xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/jeftilisthkan-oi-pseutes

(κάντε copy paste)

Και βεβαίως έκανε το γύρω του διαδικτύου, για να πάνε οι καρδιές των οπαδών της Χρυσής Αυγής στη θέση τους.
Βεβαίως εδώ και καιρό έχουν φροντίσει κάποιοι να ξεμπροστιάσουν τα ψέματα αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν τοπικές οργανώσεις της Χρυσής Αυγής όπου τα μπλουζάκια τους είναι με νεοελληνικότατο Σ όπως στο μπλουζάκι Made in Turkey. Και άρα το φοβερό στοιχείο που δήθεν αποκαλύπτει την προβοκάτσια, τον «κύκλο κατασυκοφάντησης του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος» αποδείχθηκε μια αρλούμπα.

Παρόλα αυτά είναι χρήσιμο να το υπενθυμίζουμε.

Ιδού άλλη μια φωτογραφία Χρυσαυγιτών από τις Σέρρες, όπου επίσης τα «παλληκάρια» της τοπικής οργάνωσης φορούν μπλουζάκια με νεοελληνικό «Σ».

Η φωτογραφία είναι από το site του «Ανεξάρτητου – Τα νέα του ν. Σερρών»

Επεισόδια με πρωταγωνιστή τον Καιάδα έξω από την παράσταση Corpus diabli

Σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν έξω από το θέατρο Χυτήριο όταν συγκεντρωμένοι σατανιστές εμπόδισαν τους επίδοξους θεατές να προσεγγίσουν και να παρακολουθήσουν την παράσταση Corpus diabli. Οι συγκεντρωμένοι σατανιστές διαμαρτύρονται επειδή κατά την άποψή τους η παράσταση είναι βλάσφημη για τον Σατανά.

Ανάμεσα στους συγκεντρωμένους ξεχώρισε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γερμένης, γνωστός με το ψευδώνυμο Καιάδας. Βίντεο τον απαθανάτισε να ουρλιάζει:

“Ψίιιτ! Ψίιιτ! Πουστράκι! Τελειώνετε! Κατάλαβες; Τελειώνετε πουστράκια! Άντε, κωλομπήχτες! Μαλάκες ηθοποιοί του κώλου! Έ μαλάκες ηθοποιοί του κώλου! Κοίτα πουτανάκι, έρχεται η ώρα σου! Ολονών. Τράβα ρε! Τράβα! Έχετε ρε την αστυνομία να σας φιλάει τα κωλαράκια; Αφού σας τα γαμάνε που σας τα γαμάνε οι μοναχοί ρε! Αδερφές ξεσκισμένες! Ε! Γαμημένες χριστιανικές κωλοτρυπίδες! Ε, Γαμημένες χριστιανικές κωλοτρυπίδες!”

Γιατί δεν μπορώ να διαδηλώσω μαζί με τον Λεωνίδα Αντωνόπουλο…

«Μισθούς – συντάξεις τα κάνατε κουρέλι,,

άντε και γαμήσου σύντροφε Κουβέλη»

–σύνθημα σε διαδηλώσεις

Έπεσε στην αντίληψή μου κείμενο του, κατά τα άλλα συμπαθέστατου από μουσική άποψη, Λεωνίδα Αντωνόπουλου με τίτλο «Δεν μπορώ να διαδηλώνω μαζί με…», μετά τις κινητοποιήσεις για την επίσκεψη Μέρκελ.

Γράψει μεταξύ άλλων:

«Δεν μπορώ να βαδίζω πλάι-πλάι με ανθρώπους που φωνάζουν συνθήματα, όπως «Η χούντα δεν τελείωσε το ‘73» το οποίο είναι πέρα για πέρα ανιστόρητο –και στην κυριολεξία του ακόμα-, αφού η στρατιωτική χούντα στην Ελλάδα έπεσε το ’74. Γιατί ξέρουμε καλά όλοι πως αν είχαμε χούντα κανένας από όσους σήμερα διαδηλώνουν ή φωνάζουν συνθήματα δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί καν.»

Αντί της εξυπνάδας για το «ανιστόρητο» του συνθήματος «η χούντα δεν τελείωσε το ‘73» (οκ, όλοι το έχουμε σκεφτεί, δεν είναι ο κ. Αντωνόπουλος που το παρατήρησε πρώτος), και το οποίο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί «ποιητική αδεία» (you know «ποιητική αδεία» mr. Antonopoulos?) καλό θα ήταν να προσέχει τα δικά του ανιστόρητα σχόλια. Το «αν είχαμε χούντα κανένας από όσους σήμερα διαδηλώνουν ή φωνάζουν συνθήματα δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί καν» είναι πολύ πιο ανιστόρητο, αφού προφανώς, κατά τον ιστοριοδίφη κ. Αντωνόπουλο, διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, ακόμα και μαζικότατες όπως της Νομικής ή του Πολυτεχνείου, είτε δεν συνέβησαν ποτέ, είτε δε συνέβησαν σε καιρό χούντας… Άλλωστε σε όλον τον κόσμο και διαχρονικά έχουμε παραδείγματα λαϊκών κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων κατά τη διάρκεια δικτατοριών (που προφανώς καταστέλλονται άγρια).

Πέρα όμως από αυτό το τυπικό, η ουσία έγκειται στο ερώτημα αν έχει καμία διαφορά η αντιμετώπιση των διαδηλώσεων σε περιόδους χούντας, από την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων σήμερα. Η «Ελληνική Δημοκρατία» εν έτει 2012, η οποία δεν είναι χούντα, απαγόρευσε τις διαδηλώσεις σε μεγάλο μέρος της πόλης, «προσήγαγε» προληπτικά εκατοντάδες άτομα, ανάμεσά τους και ανήλικους, ανάμεσά τους και μέλη πολιτικών οργανώσεων και μάλιστα δις (όπως τα μέλη του Δικτύου), με αφορμή ότι είχαν επάνω τους μάσκες ή ακόμα και ιατρικά σκευάσματα (!) για να προστατευτούν από τα χημικά ή με αφορμή ότι είχαν σημαίες, πανό, ντουντούκες ή επειδή δεν άρεσε η φάτσα τους στους αστυνομικούς ή τελικά και χωρίς καμία αφορμή ή δικαιολογία. Κατόπιν διέλυσε τις συγκεντρώσεις, έπνιξε πάλι τον κόσμο στα απαγορευμένα σε καιρό πολέμου αλλά επιτρεπόμενα σε καιρό ειρήνης χημικά, ξυλοκόπησε διαδηλωτές.

Κάνοντας ακόμα και τον Τέρενς Κουίκ να παρέμβει για να σταματήσει την αστυνομική βία, να δεχθεί χημικά στο πρόσωπο και να καταγγείλει τη συμπεριφορά της αστυνομίας!

Χρησιμοποίησε συλληφθέντες ως ανθρώπινη ασπίδα, και διαπόμπευσε και πάλι συλληφθέντες παρουσιάζοντας τις φωτογραφίες τους στο διαδίκτυο χωρίς να έχουν καταδικασθεί, καταργώντας κάθε έννοια τεκμηρίου αθωότητας.

Όλα αυτά δεν τα είδε, δεν τα άκουσε, ο κ. Αντωνόπουλος;

Λέει παρακάτω:
«Δεν μπορώ να διαδηλώνω μαζί με ανθρώπους που φορούν καρναβαλίστικες στολές των SS ή καίνε ναζιστικές σημαίες για να διαδηλώσουν ενάντια στη Καγκελάριο της χώρας που γνωρίζει καλά τι θα πει ναζισμός και που εκεί οι νεοναζί είναι εκτός νόμου. Ενώ εδώ, στη χώρα που διαδηλώνει, οι νεοναζί είναι στο Κοινοβούλιο και οι δημοσκοπήσεις τούς φέρνουν τρίτο κόμμα. Εκτός αν οι δικοί μας διαμαρτύρονταν κατά της Χ.Α. και δεν το κατάλαβα…»

Δεν θα μπω στην ανάλυση του κατά πόσο οι πολιτικές της Μέρκελ προσομοιάζουν σε πολιτικές των ναζί (σε οικονομικό, και όχι μόνο, επίπεδο), ούτε θα σταθώ ιδιαίτερα στο ότι η Μέρκελ, όπως και όλοι οι προκάτοχοί της, αρνείται πεισματικά να καταβάλει τις αποζημιώσεις για τα εγκλήματα των ναζί  – την ίδια ώρα όμως που απαιτεί από τον ελληνικό λαό να αποπληρώσει χρέη που δεν τα δημιούργησε ο ίδιος, αλλά κάποιοι συγκεκριμένοι πολιτικοί, μεταξύ των οποίον Έλληνες «σύντροφοι» της Μέρκελ σε αγαστή συνεργασία με γερμανικά συμφέροντα, τύπου Siemens, τα οποία εκείνη υπηρετεί. Δε θα σταθώ καν στο ότι οι πολιτικές (και) της Μέρκελ ευθύνονται για την άνοδο του ναζισμού στην Ελλάδα, και ότι με μια άλλη πολιτική από μέρους της Γερμανίας δε θα είχαμε τη Χρυσή Αυγή να καλπάζει στην Ελλάδα.

Θα σταθώ όμως στο εξής: αυτό που αδυνατεί να κατανοήσει ο κ. Αντωνόπουλος είναι ότι είναι πολύ καλύτερο να καίνε κάποιοι ναζιστικές σημαίες αντί για γερμανικές (δηλαδή είναι πολύ καλύτερος ο αντι-ναζιστικός συμβολισμός από έναν στείρο εθνικιστικό). Ιδιαίτερα σε τέτοιες εποχές. Και προφανώς αυτοί που καίνε ναζιστικές σημαίες σε τέτοιες συγκεντρώσεις (και δεν είναι η πρώτη φορά), με τη δράση τους αυτή παρεμβαίνουν στο πλήθος με σαφές αντιναζιστικό περιεχόμενο, το οποίο αποκλείει αυτομάτως τους όποιους παρεισφρήσαντες ναζιστές και ξυπνάει αντι-ναζιστικά αντανακλαστικά του κόσμου, κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη.

Για την ιστορία βέβαια, αυτά που λέει ο κ. Αντωνόπουλος ότι «εκεί οι νεοναζί είναι εκτός νόμου», δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, αφού το νέο-ναζιστικό κόμμα NPD-Die Volksunion, είναι νόμιμο και συμμετέχει στις εκλογές, ενώ έχει εκλέξει αντιπροσώπους σε τοπικά κοινοβούλια γερμανικών ομόσπονδων κρατιδίων.

Και κάτι ακόμα: μήπως διέφυγε στον κ. Αντωνόπουλο ότι εκτός από ναζιστικά κόμματα, στη Γερμανία, ακόμα και σήμερα επί Μέρκελ, ισχύει τυπικά η, από το 1956, απαγόρευση του κομμουνιστικού κόμματος KPD;

Πάμε παρακάτω:

«Δεν μπορώ να διαδηλώνω μαζί με ανθρώπους που στο όνομα της Αριστεράς που θέλει μάλιστα να κυβερνήσει μόνη της, βγάζουν το πιο άγριο μίσος, με συνθήματα γηπεδικά ενάντια στους πρώην συντρόφους τους και μάλιστα σε προσωπικό επίπεδο, όπως κάνουν συστηματικά αρκετοί διαδηλωτές του Σύριζα εναντίον του Φώτη Κουβέλη και βουλευτών της ΔΗΜΑΡ. Αποδεικνύοντας ότι ούτε είχαν ούτε και έχουν σχέση με αυτό που ονομάστηκε ιστορικά στην Ελλάδα «ανανεωτική αριστερά», αλλά δεν έχουν σχέση και με οποιαδήποτε έννοια πολιτικού πολιτισμού.»

Όταν κάποιος «στο όνομα της Αριστεράς», έχει εξαπατήσει προεκλογικά τον κόσμο, έρχεται να συνεχίσει την καταλήστευσή του, να συνεχίσει την φυσική εξόντωσή του (οικονομικά και κατασταλτικά), τότε το λιγότερο που έχει να εισπράξει είναι γηπεδικά συνθήματα.

Ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους.

Ο Κουβέλης και η ΔΗΜ.ΑΡ είναι πολιτικά και ενδεχομένως και ποινικά συν-υπεύθυνοι, μεταξύ άλλων, για

–          απάτη (τουλάχιστον εις βάρος μερίδας των ψηφοφόρων τους)

–          ληστεία (εις βάρος της πλειονότητας του πληθυσμού)

–          βασανιστήρια (συλληφθέντων)

–          ανθρωποκτονία (όσων αυτοκτονούν από την απελπισία, όσων πεθαίνουν από την πτώση του προσδόκιμου ζωής, όσων δολοφονούνται από τα τάγματα εφόδου των νεοναζί που λειτουργούν σε αγαστή συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό τον οποίο συν-διοικεί ο κ. Κουβέλης και η συμμορία του).

Τα παραπάνω εγκλήματα δε, διαπράττονται κατά συρροή.

Αυτοί, οι εγκληματίες του λήσταρχου Κουβέλη, είναι που δεν έχουν σχέση ούτε με ανανεωτική, ούτε με αριστερά, ούτε με «δημοκρατική» ούτε με τίποτα. Τα θύματα των εγκλημάτων τους, εγκλήματα που, (εκτός της απάτης που διαπράχθηκε προεκλογικά), διαπράττονται μετεκλογικά με τη δύναμη των όπλων των πραιτόρων των Δένδια- Κουβέλη, θα δικαιολογούνταν να αντιδράσουν με πολύ πιο έντονο τρόπο από το να φωνάξουν γηπεδικά συνθήματα. (Άλλωστε βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, δεν είπε ότι ο κόσμος πλέον δε θα πάρει τις πέτρες αλλά τα καλάσνικωφ;)

Όσο δε για το «προσωπικό επίπεδο»…

Όταν μου κλέβουν το μισό εισόδημα, ή και ολόκληρο πετώντας με στην ανεργία, και μάλιστα χωρίς επίδομα, όταν μου παίρνουν το σπίτι, όταν μου απαγορεύουν να διαδηλώσω, όταν με δέρνουν και με πνίγουν στα χημικά, όταν μου κόβουν τα φάρμακα και πεθαίνω, μου λέει ο κ. Αντωνόπουλος να μην το παίρνω… προσωπικά;;; Και να μη βρίζω προσωπικά τον λήσταρχο Κουβέλη και τη συμμορία του;;; Οι οποίοι ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ από τους φόρους και τα χαράτσια που μου αρπάζουν, για να με εξοντώνουν; Δηλαδή δεν έχουν καν την τσίπα να παραιτηθούν από τους μισθούς τους και τις κομματικές επιδοτήσεις τους, και να μας εξοντώσουν εθελοντικά – αφού αυτό αποδείχτηκε το βίτσιο τους – , αλλά απαιτούν να μας εξοντώνουν επ’ αμοιβή με τα ίδια μας τα λεφτά.

Σε ότι αφορά το μίσος των αριστερών προς τους πρώην συντρόφους τους της ΔΗΜΑΡ, προσποιείται ο κ. Αντωνόπουλος ότι δεν καταλαβαίνει, πως πέραν όλων αυτών των εγκλημάτων που διαπράττουν, τα υποκείμενα αυτά, στη συνείδηση του αριστερού κόσμου έχουν ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη σε σχέση με τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους-εγκληματίες. Αφενός γιατί πρόκειται για ΠΡΟΔΟΤΕΣ, για ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΥΣ, που διασπάστηκαν από την –έστω ρεφορμιστική – αριστερά και πέρασαν στο αντίπαλο στρατόπεδο της πιο ακραίας, εγκληματικής, γενοκτονικής θα έλεγα, νεοφιλελεύθερης δεξιάς, και αφετέρου, γιατί έχουν ακόμα το θράσος, να θέλουν να χρησιμοποιούν όρους όπως «αριστερά». Και μάλιστα «δημοκρατική» την ίδια ώρα που αφενός στρέφονται ενάντια στη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και αφετέρου καταλύουν ακόμα και πτυχές της αστικής δημοκρατίας και της νομοθεσίας της. Έχοντας βάλει μάλιστα δικό τους Υπουργό Δικαιοσύνης. Ξεφτιλίζοντάς έτσι έννοιες όπως «αριστερά» και «δημοκρατία» και αποπροσανατολίζοντας ακόμα περισσότερο τον κόσμο, ώστε να μην καταλαβαίνει τι είναι δεξιά και τι αριστερά – στέλνοντάς τον κατευθείαν στις ανοιχτές αγκαλιές των ναζί.

Σε ότι αφορά τους φαλλούς του Χαϊκάλη, προφανώς και πρόκειται για χυδαία, σεξιστική συμπεριφορά που χαρακτηρίζει τον ίδιο τον «ηθο»ποιό και ως ένα βαθμό και το κόμμα του. (Θα μπορούσε βέβαια να επικαλεστεί διάφορα περί αριστοφανικής σάτιρας κ.λπ.). Βέβαια, επειδή ο κ. Αντωνόπουλος μας προέκυψε ακριβολόγος (βλ. η χούντα δεν τελείωσε το ’73), θα του θυμίσω ότι αφενός οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν είχαν καμία πρόθεση να διαδηλώσουν με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά η κυβέρνηση της ΔΗΜΑΡ τους απαγόρευσε την συγκέντρωση στη γερμανική πρεσβεία, και αφετέρου, δεν κάλεσαν στη συγκέντρωση που καλούσαν τα συνδικάτα στο Σύνταγμα, αλλά αντίθετα διαδήλωσαν ξεχωριστά, στις στήλες του Ολυμπίου Διός, στις 5 το απόγευμα. Αν οι πραίτορες του Κουβέλη που δέρνουν και ψεκάζουν με «αριστερό» και «δημοκρατικό» τρόπο, δεν καταδίωκαν τον κόσμο προς τα εκεί, δεν θα υπήρχε καμιά ανάμιξη με τους οπαδούς του Καμμένου.

Οπότε ο κ. Αντωνόπουλος δεν μπορεί να προβάλλει τους «συγκαμμένους» ως δικαιολογία για να μην κατέβει στη διαδήλωση των δεκάδων χιλιάδων.

Τέλος, όταν πέρασαν δίπλα μου παρελαύνοντες οι στρατόκαυλοι έφεδροι, εγώ άκουσα ότι φώναζαν «μαζί, μαζί να φύγουν οι ναζί» και όχι «οι χαζοί» που λέει ο κ. Αντωνόπουλος που δεν ήταν εκεί. Μπορεί όμως και να παράκουσα… Είτε επειδή έτσι έχουμε συνηθίσει το σύνθημα, είτε επειδή καμιά φορά ο άνθρωπος ακούει αυτό που θέλει να ακούσει. Σε κάθε περίπτωση όμως εγώ ήμουν εκεί να ΜΗΝ τους χειροκροτήσω. Να είμαι στους πολλούς που τους γύρισαν την πλάτη, απέναντι στους επίσης πολλούς που τους επευφημούσαν.

Όλα τα παραπάνω φληναφήματα του κατά τα άλλα συμπαθέστατου ραδιοφωνικού παραγωγού, θα μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω κι εγώ ως δικαιολογία για να μη διαδηλώσω ποτέ με τον κ. Αντωνόπουλο. Όμως δεν είμαι της ίδιας λογικής. Είμαι της λογικής ότι όταν τα αιτήματα είναι στοιχειωδώς σωστά, κατεβαίνεις σε μια κινητοποίηση όποιος και αν την καλεί – εκτός αν είναι φασίστας. Είμαι της λογικής ότι όταν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού κατεβαίνουν σε δίκαιες κινητοποιήσεις, πρέπει να είσαι δίπλα τους ακόμα και αν δεν σε αρέσει η αισθητική των κινητοποιήσεών τους. Είμαι της λογικής ότι πλάι-πλάι στο δρόμο, χτίζεις σχέσεις με τον συνάνθρωπο και μπορείς να τον επηρεάσεις θετικά, και όχι κρίνοντας αφ’ υψηλού, από την ασφάλεια της πολυθρόνας ή του στούντιο… Την ώρα που αυτός τρώει ξύλο και χημικά… Είμαι της λογικής ότι όταν οι ναζί στήνουν κίνημα και έρχονται σε επαφή με τις αγανακτισμένες μάζες, δεν κάθεσαι σπίτι σου από αηδία, αλλά παλεύεις στο δρόμο να πάρεις με το μέρος σου τον κόσμο και να μην τους τον χαρίσεις.

Για όλους αυτούς και πολλούς άλλους λόγους θα δεχόμουν να διαδηλώσω με τον κ. Αντωνόπουλο, παρά τα όσα έγραψε.

Όμως το ομολογώ: δεν μπορώ να διαδηλώσω με τον Λεωνίδα Αντωνόπουλο.

Γιατί;

Μα γιατί, απλά, ο ίδιος δεν θέλει να διαδηλώσει, όχι μόνο μαζί μου, αλλά γενικά.

Δε θέλει να διαδηλώσει, γιατί, από γραφόμενά του φαίνεται ότι είναι ΣΝΟΜΠ και δε θέλει να διαδηλώσει με την «πλέμπα».

Δε θέλει να διαδηλώσει, γιατί είναι ΔΕΙΛΟΣ και, παρόλο που το γεγονός ότι είναι επώνυμος του διασφαλίζει ότι δεν κινδυνεύει ιδιαίτερα να συλληφθεί και να βασανιστεί στα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, συγνώμη, της ΓΑΔΑ, παρά μόνο να εισπνεύσει χημικά, ψάχνει δικαιολογίες για να μην κατέβει σε διαδηλώσεις.

Δε θέλει να διαδηλώσει, γιατί είναι ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ, η κρίση, τα μνημόνια και τα μέτρα, δεν τον έχουν πλήξει ιδιαίτερα, (το πολύ-πολύ να περιορίσει τα ταξίδια του) γιατί αν τον είχαν πλήξει σοβαρά, αν είχε νιώσει τις πολιτικές της «ανανεωτικής αριστεράς» στο πετσί του, θα ήταν τόση η αγανάκτησή του που θα κατέβαινε στους δρόμους να την εκφράσει, χωρίς να πολυσκοτίζεται για την αισθητική των γύρω του και τον πολιτικό πολιτισμό τους.

Κυρίως, όμως, δε θέλει να διαδηλώσει, γιατί απέδειξε ότι είναι ΤΣΙΡΑΚΙ του συστήματος που τον έχει βολέψει. Γιατί και άλλοι μπορεί να μην κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις για τους ίδιους λόγους, όπως λέει, (και πράγματι υπάρχουν π.χ. από τον αναρχικό χώρο) αλλά αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα του δημόσιου λόγου και ακόμα και αν την είχαν δεν θα την εκμεταλλεύονταν ώστε την επομένη, αντί να στηλιτεύσουν τα εγκλήματα της κυβέρνησης, να διαμαρτύρονται για την προσωπική κριτική στον Κουβέλη…

Αν αυτός είναι ο πολιτικός πολιτισμός που πρεσβεύει ο πολιτισμένος κ. Αντωνόπουλος, ευχαριστώ δε θα πάρω.

«Ξύλο, βασανιστήρια, δεν άκουσα, δεν είδα»

άντε …εκπολιτίσου, κ.  Λεωνίδα…

Το plan B του Μιχαλολιάκου

Όχι δεν πιστεύω ότι η τραμπούκικη επίθεση του Κασιδιάρη ήταν προμελετημένη. Αν κοιτάξει κανείς τη στάση του κόμματος-συμμορία από τις εκλογές και μετά ήταν η εντελώς αντίθετη. Αμέσως μετά τη γκάφα του «εγέρθητω» και το σοκ που προκάλεσε, ο Μιχαλολιάκος τράβηξε τα γκέμια και διέταξε τους πάντες να φτιασιδώσουν την εικόνα τους. Ο ίδιος χαριεντιζόταν με τον Παπούλια – τον οποίο τώρα βρίζει. Ο Κασιδιάρης στη συνέντευξη στον Σρόιτερ δήλωσε ότι δε θα μπουν στη Βουλή για να παίξουν καράτε…
Ο «Καιάδας» εμφανίστηκε στον Θέμο περίπου ως καλοκάγαθος γίγαντας ή αρσακειάδα. Την παραμονή του επεισοδίου στον ΑΝΤ1, ο φύρερ έκανε φιλοφρονήσεις στη Γαβρά και προσπαθούσε να είναι κόσμιος και λογικός, «δε λύνεται το μεταναστευτικό με επιθέσεις στους λαθρομετανάστες».
Θεωρώ λοιπόν ότι ο Κασιδιάρης με αυτή τη λογική πήγε στον ΑΝΤ1 και απ’ ό,τι λέγεται η εκπομπή είχε κυλήσει σχετικά ήρεμα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Απλά έχασε την ψυχραιμία του, φούντωσε και λειτούργησε ως ο πραγματικός εαυτός του, ο νεοναζί σεξιστής που είναι. Σεξιστής γιατί όταν ο Πλεύρης πατήρ, του είχε πει πολύ χειρότερα δεν είχε αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο. Στη δε αντίδραση της Λιάνας Κανέλλη, απάντησε με τον μόνο τρόπο που ξέρει να αντιδρά: ξύλο – και μάλιστα όχι πολύ καλό, όπως εύστοχα παρατήρησε ο ορκισμένος πλέον εχθρός του Πλεύρης πατήρ, αφού «έχασε την ισορροπία του, δεν έβρισκε στόχο» κ.λπ.
Στη συνέχεια βέβαια αντέδρασε όπως κάθε θρασύδειλος, το ‘βαλε στα πόδια, αφού πρώτα φώναξε ενισχύσεις, και εξαφανίστηκε για να μην αντιμετωπίσει τις συνέπειες του νόμου, λες και τον περίμενε κανα εκτελεστικό απόσπασμα. Είναι απορίας άξιο πως αυτός ο Ελληνάρας θα πάει να πολεμήσει τον «οχτρό», όταν φοβάται ακόμα και τους Έλληνες μπάτσους οι μισοί εκ των οποίων τον ψηφίζουν…

Έχοντας δει λοιπόν την μέχρι εκείνη τη στιγμή μετεκλογική επικοινωνιακή τακτική της Χρυσής Αυγής, θα περίμενε κανείς ότι ο Μιχαλολιάκος θα του τράβαγε το αυτάκι του κωλόπαιδου, που του τίναξε το καθωσπρέπει προφίλ στον αέρα, χώρια που αποπροσανατόλισε από το κυρίως θέμα της ημέρας που θα έδινε 1-2 μονάδες, την Παιανία. Όμως θες γιατί και ο Μιχαλολιάκος δεν μπορεί να κρύψει το ποιος είναι, θες γιατί από τις πρώτες ώρες φάνηκε το δημοφιλές της πράξης του Κασιδιάρη, όχι απλώς τον υπερασπίστηκε, αλλά πλέον έκανε στροφή 180 μοιρών και άρχισε να εφαρμόζει το plan B. Αφού δεν μπορούμε να το παίξουμε καθωσπρέπει, ας το παίξουμε τα «κακά παιδιά». Ό,τι πιο ακραίο, προκλητικό, τραμπούκικο και φασιστικό μπορεί να πει το λέει, τόσο ο ίδιος όσο και τα υπόλοιπα στελέχη. Και κάθε φορά κερδίζει όλο και περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο, και καμώνονται τα κανάλια ότι τους αποκλείουν και ας είχε πει ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος ότι τα μποϋκοτάρει. Και όσα περισσότερα λένε και κάνουν οι Χρυσαυγίτες, τόσο ανεβαίνουν τα ποσοστά τους, από εκείνον τον κόσμο, τον αμόρφωτο, τον ψευτοτσαμπουκά, το θρασύδειλο, που ταυτίζεται μαζί τους.
Και ταυτόχρονα ένα κόσμο οργισμένο με τον πολιτικό κόσμο, που θέλει να μπουν οι Χρυσαυγίτες στο «μπουρδέλο τη βουλή» και να τους πλακώσουν όλους-ες στο ξύλο.

Ταυτόχρονα οι Χρυσαυγίτες αποδεικνύονται πολύ πιο έξυπνοι επικοινωνιακά από το άλλο άκρο, τους αναρχικούς. Η επανεμφάνιση του Κασιδιάρη, στα δικαστήρια, είναι χαρακτηριστική: πρώτα κάνει δηλώσεις στα κανάλια για να πει αυτά που θέλει να πει, και αμέσως μετά αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις, «τηρώντας» και το μποϊκοτάζ και μετά τα τσιράκια του, την λένε κιόλας στους δημοσιογράφους.
Πώς θα αντιμετωπιστεί η επικοινωνιακή γοητεία των Χρυσαυγιτών, που τους θέλει ο φακός, όσο κανέναν άλλο από τους πολιτικούς; Ο αναρχικός χώρος απέχει από την κεντρική πολιτική σκηνή και στα ΜΜΕ δεν παίζει αφού, σε αντίθεση με τους Χρυσαυγίτες, οι αναρχικοί τα μποϊκοτάρουν με συνέπεια. Εμφανίζονται σ’ αυτά μόνο ως φιγούρες σε συγκρούσεις, εικόνα εξίσου γοητευτική για κάποιους, με αυτή των Χρυσαυγιτών, αλλά χωρίς τη δυνατότητα να εκφέρουν λόγο και ταυτόχρονα τελείως απρόσωπη. Άσε που στην περίοδο των εκλογών δε γίνονται και συγκρούσεις…

Είναι καιρός να υπάρξει και το αντιφασιστικό επικοινωνιακό plan B. Η Κανέλλη κατάφερε να ξεσκεπάσει τον πραγματικό εαυτό των νεοναζί, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν καλά, η δημοτικότητά τους ανέβηκε.
Ήρθε η ώρα να δοκιμαστούν άλλα πράγματα…